همه برهه های زمانی حساس است

بی توجهی به مدیریت بحران خسارات جبران ناپذیری در پی دارد. حوادثی مثل بلایای طبیعی در آمریکای شمالی، حوادث تروریستی در کشورهای اروپایی، سونامی در جنوب آسیا، در کنار شکست های مالی ناشی از ضعف مدیریت کسب وکار، خشونت در محل کار، جرائم اینترنتی، ویروس های رایانه ای، دستکاری محصولات و .. از بحران هایی است که یک مدیر کسب وکار با آن رو به رو می شود و برای عملکرد بهتر سازمان در چنین بحران هایی، باید ساختارهای اداری را تغییر داد یا طرح های رویارویی با بحران را از پیش تعیین کرد.
 یک بررسی در آمریکای شمالی نشان می دهد ۵۶ درصد از سازمان ها پس از حوادث تروریستی یازده سپتامبر، نسبت به ایجاد یا اصلاح طرح های رویارویی با بحران اقدام کرده اند اما ۴۵ درصد از سازمان ها اینطور نبوده اند. در طرحی که مدیران باید برای رویارویی با بحران ها در نظر بگیرند، موضوعات مختلفی اهمیت دارد اما ایمنی کارکنان اولویت نخست است. براساس یک تحقیق، به طور کلی رضایت شغلی واحساس ایمنی در محیط کار یکی از عوامل مهم در رضایت شغلی است. به طور خاص ۸۵ درصد از متخصصان منابع انسانی و ۸۲ درصد از کارکنان احساس ایمنی را مهم و خیلی مهم دانستند.
اما مدیران سازمان هایی که طرحی برای رویارویی با بحران ها ندارند، چه بهانه ایی دارند؟ چه بهانه ایی در سطح مدیریت به شکست کسب وکارها در مواجهه با بحران ها می انجامد؟
۱.بعضی مدیران فکر می کنند آنچه در جای دیگری رخ داده، در فضای کسب وکار آن ها اتفاق نمی افتد.
۲.بعضی مدیران به اندازه ای رقابت را در اولویت قرار داده اند که حاضر نیستند برای آمادگی برابر بحران تلاش کنند، درحالیکه این یک آمادگی حیاتی است.
۳.بعضی مدیران قدرت تجزیه و تحلیل شرایط و پیش بینی خطرها را ندارند. آن ها از خطرهای ذاتی کسب وکار هم غافلند.
۴.بعضی مدیران نسبت به سازمان های هشدار دهنده بی توجهند.
۵.بعضی مدیران برای رویارویی با بحران به طرح های آزمون نشده و ضعیف اتکا می کنند.
برای مطالعه بیشتر مقاله «مدیریت بحران در محیط کسب وکار امروز، نقش راهبردی منابع انسانی» را بخوانید. این مقاله در نشریه مدیریت بحران و وضعیت های اصطراری در بهار سال جاری منتشر شده است.