ندانستن زبان تا فیلترینگ

 ایران یکی از بزرگترین کشورهای درحال توسعه خاورمیانه است که اتصال اینترنت باند پهن به طور ثابت و همراه در آن برقرار شده است. در سال های اخیر، سرمایه گذاری در زیرساخت ها باعث پوشش گسترده شبکه های تلفن همراه در سطح کشور شده و پیشرفت سریع در فناوری آی سی تی، ارتباطات اینترنتی باند پهن ثابت و تلفن همراه باعث تغییر روش ارتباطات و تجارت ایران شده است. در سال ۲۰۱۹، رتبه ایران در شاخص تجارت الکترونیک ۴۲ بود  که نسبت به سال ۲۰۱۸، ۷ پله بهبود را نشان می دهد. ایران از نظر این شاخص در بین کشورهای درحال توسعه آسیایی در رتبه ششم است. درواقع عملکرد ایران در تجارت الکترونیک در مقایسه با کشورهایی مثل سنگاپور، امارات متحده عربی و مالزی ضعیف است.

 میزان خریداران اینترنتی یک نشانه از میزان موفقیت آمیز بودن عرضه کالا در فضای مجازی است. نزدیک بودن رقم خریداران اینترنتی به عنوان کاربران اینترنت به بخشی از جمعیت نشان می دهد میزان دسترسی افراد در یک کشور به اینترنت چقدر است. افزایش دسترسی افراد جامعه به اینترنت به معنای احتمال افزایش خریداران اینترنتی است. در کشورهایی مثل سنگاپور، کره و امارات متحده عربی دسترسی افراد به اینترنت وضعیت مطلوبی دارد. اما درایران ارزش معاملات  الکترونیکی در آمار منعکس نمی شود و بین ارزش معاملات الکترونیکی کالاهای فیزیکی با ارزش خدمات الکترونیکی تفاوتی قائل نشده اند. علاوه بر این، اندازه گیری اقتصاد دیجیتال مشاهده ناپذیر (برای مثال تجارت در شبکه های اجتماعی مانند تلگرام، اینستاگرام و..) به چالشی بزرگ در ایرانتبدیل شده است چراکه هیچ چهارچوبی برای تخمین آن وجود ندارد.  
شبکه های مجازی یکی از اشکال تجارت الکترونیک است. شرکت ها به منظور دسترسی بیشتر بخش قابل توجهی از بودجه تبلیغاتی خود را به شبکه های اجتماعی و فضای مجازی اختصاص می دهند. تحقیقات اخیر نشان می دهد نقش رسانه های اجتماعی در تصمیم های خرید کاربران بسیار شگفت آور است. درواقع این روزها، ارزیابی افراد و محصول از مسیر شبکه های اجتماعی انجام می شود. هرچند بیش از یک دهه از آغاز فعالیت تجارت الکترونیک در ایران می گذرد اما آمار مشخصی از عرضه کالاها و خدمات در این فضا و تبلیغات دیجیتال وجود ندارد. عرضه کالاها و تبلیغات در اینترنت و شبکه های اجتماعی بازده بالاتری از تبلیغات در رادیو و تلویزیون دارند. اما چرا بعضی تولیدکنندگان و کسب وکارهای داخلی تمایلی به تبلیغات دیجیتال ندارند؟
عدم درک زبان فضای مجازی، نبود آموزش لازم و ناآشنایی با فضای مجازی، عوامل سیاسی و قانونی، قدیمی بودن شیوه های بازاریابی، ملاحظات امنیت اقتصادی از موانع  تبلیغ در فضای دیجیتال است. یافته های پژوهشگران نشان می دهد نداشتن مهارت کافی در زبان انگلیسی، مسائل امنیتی و فیلترینگ مهم ترین چالش ها و موانع استفاد هاز شبکه های اجتماعی و فضای مجازی برای عرضه کالاها و خدمات ایرانی است. پژوهشگران به دولت ها توصیه کرده اند برای بهره مندی تولیدکنندگان از فضای مجازی، نقشه راه تهیه کرده و زمینه لازم برای آموزش تولیدکنندگان را فراهم کنند. هم چنین انجام تحقیقات در مورد پتلفرم های آنلاین در این زمینه ضروری است.
برای مطالعه بیشتر مقاله «شناسایی مشکلات و علل عدم ارتباط تولیدکنندگان با بازارهای عرضه کالا در فضای مجازی» را بخوانید. این مقاله در نشریه امنیت اقتصادی در فروردین ماه ۱۴۰۰ منتشر شده است.