چه‌کسی بهداشت و درمان را به امری حیاتی در اقتصاد تبدیل کرد؟
آینده نگر
سال ۱۹۹۶، زمانی که برایان آبل-اسمیت درگذشت، بسیاری از نهادها و اشخاص مشهور جهان به سوگ او نشستند. دلیل این سوگواری هم تاثیری شگرف بود که این اقتصاددان بریتانیایی بر مسئله بهداشت و رفاه اجتماعی گذاشته‌بود. پژوهش‌های او در چارچوب کمیته گیلباد بریتانیا در سال ۱۹۵۶ نشان داد که ان‌اچ‌اس ارزشی بسیار بالا برای پول قائل است و به همین خاطر هم جای زیادی برای سرمایه‌گذاری دارد. از دهه ۶۰ میلادی به این سو، هرگاه که حزب کارگر بریتانیا به قدرت می‌رسید، یکی از مشاوران اصلی آن‌ها اسمیت بود و در این سال‌ها به ریچارد کراسمن، باربارا کسل و دیوید اِنالز کمک کرد که برنامه درمان اجتماعی را بازسازی اساسی کنند. اسمیت که عمدتا نقش یک مشاور ارشد را بازی می‌کرد، در سطح بین‌المللی هم به بیش از ۵۰ کشور به منظور توسعه خدمات درمانیِ خود مشاوره داد. او یکی از مشاوران اصلی سازمان بهداشت جهانی بود و به همین دلیل شاید کمتر اقتصاددانی را پیدا کنیم که به اندازه اسمیت در بحث بهداشت در قرن بیستم تاثیر گذاشته باشد.
علاقه اسمیت به سوسیالیسم باعث شد که بسیاری از پژوهش‌های او درباره بهداشت و رفاه اجتماعی شکل بگیرند. تمرکز اصلی او بر تاثیر دولت رفاه جدید بریتانیا در سال‌های پس از جنگ دوم جهانی بود و در همین راستا به طور مرتب مقالات و کتاب‌هایی را در رسانه‌های جریان اصلی منتشر می‌کرد و ایرادات سیستم‌های موجود را مشخص می‌کرد. او در همکاری با پیتر تاون‌سند، که جامعه‌شناسی مشهور بود، پژوهش‌هایی بسیار تاثیرگذار در زمینه‌هایی چون فقر، مستمری گرفتن و امنیت اجتماعی انجام داد. شاید یکی از جالب‌ترین کارهای اسمیت به ایجاد روشی جدید برای مشخص کردن خط فقر مربوط باشد و با این پژوهش او نشان داد که در بریتانیای دهه ۵۰، فقر افزایش داشته‌است. در سال ۱۹۶۵ هم این دو نفر همراه با هم کتابی منتشر کردند تحت عنوان «فقیر و فقیرترین» که همین مسئله باعث شد که گروه رسیدگی به فقر کودکان در انگلستان راه‌اندازی شود.
یکی دیگر از زمینه‌های پژوهشی کلیدی اسمیت تامین مالی و توسعه خدمات درمانی بود. او که بر روی گزارش گیلباد کار کرده‌بود و هزینه ان‌اچ‌اس را مشخص ساخته بود در سال ۱۹۵۸ دعوت شد تا یک پروژه چندآژانسی را برای سازمان بهداشت جهانی درباره هزینه‌های بهداشت در شش کشور انجام دهد. او اولین طبقه‌بندی قیاسی را در این زمینه منتشر کرد که بعدها تبدیل به استانداردی برای گزارش دادن هزینه‌های بهداشت و درمان شد. گرچه پیشینه مطالعاتی و تحصیلی اسمیت در زمینه اقتصاد بود، او علاقه روزافزونی به مسائل مالی و مدیریت خدمات درمانی پیدا کرد. او از خلال قرارهایی که با بسیاری از مسئولان دولتی بریتانیا داشت، تجربه‌ای دست اول از خدمات درمانی در بریتانیا پیدا کرد.
*کارزار سیاسی
البته همان‌طور که بسیاری از اقتصاددان‌ها تنها به این زمینه اکتفا نکرده و وارد مشاوره‌های سیاسی هم شده‌اند، هیو دالتون هم می‌گفت که اسمیت می‌تواند در آینده به یکی از اعضای پارلمان حزب کارگر بریتانیا تبدیل شود. او به کارزار انتخاباتی پرداخت اما زمانی که در سال ۱۹۵۷ فرصتی به او پیشنهاد شد، این فرصت را رد کرد زیرا مسائلی در زندگی شخصی خود داشت که در آن زمان قابلیت مطرح کردن در سطح جامعه انگلستان را نداشت.
او به جای این‌که وارد پارلمان انگلستان شود، مسیر خود را به سمت جامعه فابین که یک سازمان سوسیالیستی بریتانیایی است کج کرد و نقشی بسیار مهم در مدرن‌سازی این سازمان ایفا کرد و ۳۱ سال به عنوان یکی از اعضای کلیدی آن به فعالیت پرداخت و تا قائم‌مقامی ریاست هم بالا رفت. او از اواسط دهه ۵۰ در بخش‌های مختلف حزب کارگر مشغول به کار بود و دائما ایده‌هایی جدید درباره سیاست‌های اقتصادی ارائه می‌داد که البته، همان‌طور که حدس می‌زنید عمدتا مربوط به رفاه و عدالت اجتماعی بودند.
زمانی که حزب کارگر در سال ۱۹۷۴ دوباره به قدرت برگشت، اسمیت به عنوان مشاور مخصوص وزیر خارجه آن دولت، باربارا کسل، انتخاب شد. او به کسل و نفر بعد از او کمک کرد که طرحی کلی برای مستمری‌ها ارائه دهند و برنامه‌ای جدید برای تخصیص منابع توسط حزب کارگر معرفی کنند. برایان آبل-اسمیت به طور کل اقتصاددانی خستگی‌ناپذیر بود که گرچه شاید ایده‌هایی بسیار جدید در زمینه‌های نظری اقتصاد ارائه نکرد، اما پژوهش‌ها و پیگیری‌های دائمی او باعث شدند که از بهداشت و درمان گرفته تا مسکن و بازنشستگی دچار تغییراتی اساسی به نفع اکثریت مردم شوند.
برایان آبل-اسمیت
اسمیت در سال ۱۹۲۶ در محله کنسینگتون لند به دنیا آمد و سال‌های نوجوانی خود را زیر سایه جنگ جهانی دوم دید. او در سال ۱۹۴۰ وارد کالج هیل‌بری شد و پس از آن به خدمت سربازی رفت. در سال ۱۹۴۸ وارد کالج کلیر دانشگاه کمبریج شد و در سال ۱۹۵۱ در رشته اقتصاد از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. دوره دکتری خود را هم در همین دانشگاه ادامه داد تا نهایتا در سال ۱۹۵۵ تحت نظر جوآن رابینسون، موفق به اخذ دکتری اقتصاد شد. اسمیت در سال ۱۹۹۱ بازنشست شد و نهایتا در بهار ۱۹۹۶ در سن هفتادسالگی درگذشت.
تاریخچه حرفه پرستاری
سال: ۱۹۶۰
مانند بسیاری از تحلیل‌گران تاریخی، اسمیت هم در این کتاب به دنبال دورانی بسیار خاص رفته: سال‌های عبور از قرن نوزدهم و ورود به قرن بیستم. اسمیت در این کتاب به مسائلی گوناگون درباره حرفه پرستاری پرداخته که دلیل اصلی تنوع آن‌ها، متنوع بودن خود حرفه پرستاری است. از پرستارهای خصوصی گرفته تا پرستارانی که حالت ندیمه هم دارند و پرستارانی حرفه‌ای که در بیمارستان‌ها مشغول به کار هستند، در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته‌اند و انواع معیارها مانند کمبود نیروی کار و دخالت‌های پارلمانی هم تحلیل شده‌اند.
