موفقیت و شکستن انحصار بی هزینه نیست

مجتبی عندلیب آذر

۱.
ریشه برخورد با موسس آپارات را باید در تلاش برای ایجاد انحصار انتشار صدا و تصویر در صداوسیما دید. متاسفانه مجلس گذشته هم با تصویب قانونی به این انحصار دامن زده است. صداوسیما هیچ وقت انتظار از بین رفتن این انحصار را نداشت چراکه هیچ شبکه صوتی و تصویری خصوصی در کشور فعالیت نمی کرد. از طرف دیگر، این انتظار وجود نداشت که اینترنت انحصار صداوسیما را بشکند و به رقیب سازمان تبدیل شود. این سازمان خود برای انتشار محتوا در فضای مجازی با راه اندازی برنامه هایی مثل آنتن تلاش کرده است اما در عمل، جز آپارات پتلفرم قدرتمند دیگری از بخش خصوصی وجود ندارد. محدودیت هرچه بیشتر آپارات به عنوان رقیب، به انحصار بیشتر صداوسیما کمک می کند. درواقع انتشار  ویدئویی با محتوای مجرمانه، بهانه برخورد با آپارات را به دست داده است.
۲.
راه اندازی هر کسب وکاری در هر زمینه ای، به معنای پذیرش قوانین مربوط به آن زمینه است. وقتی یک فرد یک پتلفرم برای انتشار محتوا ایجاد می کند یعنی پذیرفته که به قوانین این حوزه عمل کند اما دست گذاشتن روی بعضی محتوا، صرفا ربطی به قوانین کشور ندارد بلکه ناشی از تفسیر های متفاوت از بعضی قوانین یا حساسیت های قشری بر مسئله ای خاص است. زمانی که در کشوری، هر کس قانونی را به رای خود تفسیر کند، پای پتلفرمی مثل آپارات به طور حتم در تله ای گیر می کند. به هرحال آپارات یا هر کسب وکار دیگری در این زمینه، پذیرفته است که براساس قوانین کشور عمل کند  اما با توجه به بزرگ شدن کسب وکارش، اشتباهی که رخ داده تبدیل به دستاویز بزرگی برای مخالفان شده است. مخالفانی که علاقه دارند چنین کسب وکار موفقی با توجه به گزارش های دوره ای که خود ارائه می کند، زیر نظر آن ها کار کند و نظارت ها را بر آن تشدید کنند. یک واقعیت دردناک در کشور ما این است؛ در اینجا نباید موفق شوید و آپارات موفق بوده است.