سیاست های محیط زیستی به رشد صادرات صنعتی کمک می کند

آلودگی، ناشی از فرایند تولید و مصرف است که در تبدیل عوامل تولید به محصول ایجاد می شود. طبیعت فقط تا حدودی قادر به ایجاد تعادل در ورودی و خروجی پسماند است. به عبارت دیگر، توان بازیافت طبیعت محدود است که این توان با افزایش دخالت انسان در طبیعت به میزان زیادی کاهش پیدا می کند.
در کشورهای در حال توسعه، سطوح پایین درآمدی یکی از دلایل پایین بودن تقاضا برای کیفیت محیط زیست است. هم چنین به دلیل اینکه در کشورهای درحال توسعه استخراج منابع طبیعی و کشاورزی نسبت بزرگی از فعالیت اقتصادی را تشکیل می دهد، کیفیت محیط زیست به شدت تنزل می کند. مشخص دیگر کشورهای درحال توسعه، مقیاس کوچک کشاورزی و فعالیت های اقتصادی فردی است که نسبت به آلودگی آسیب پذیرترند و قادر نیستند اثرات خارجی زیست محیطی را درونی کنند.
در اقتصادها به طور معمول رابطه تجارت و محیط زیست را از نظر هزینه های مقابله با آلودگی و جریان تجارت نشان می دهند. برای نمونه یک بررسی ایرانی تلاش کرده اثر سیاست های محیط زیستی بر جریان تجارت کالاهای منتخب صنعتی مثل قطعات خودرو و محصولات پتروشیمی را بررسی کند.
این بررسی با  مطالعه ۲۱ شریک تجاری کشور در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ نشان می دهد زمانی که شدت دی اکسید کربن ایران نسبت به شرکای تجاری افزایش یافته و کشور سیاست های محیط زیستی سهل گیرانه به کار گرفته است، کسری تجاری ایران در گروه کالایی قطعات خودرو کاهش یافته است. برعکس زمانی که کشور سیاست محیط زیستی مشابهی به کار گرفته، خالص صادرات محصولات پتروشیمی ایران کاهش یافته است بنابراین، وفور نهاده محیط زیست (به کار گیری سیاست های محیط زیستی سهل گیرانه) سبب کاهش خالص صادرات محصولات پتروشیمی می شود. پژوهشگران می گویند اگر سیاست های سخت گیرانه محیط زیستی و بهبود کیفیت محیط زیست از طریق کاهش شدت دی اکسید کربن اجرا شود، ایران در صادرات قطعات خودرو و محصولات پتروشیمی به مزیت نسبی می رسد.
برای مطالعه بیشتر مقاله «تعیین کننده های خالص صادرات کالاهای صنعتی در ایران: اثربخشی کیفیت محیط زیست» را بخوانید. این مقاله در نشریه پژوهش های اقتصادی ایران در تابستان سال جاری منتشر شده است.