دنیای ۳ درجه سانتی‌گرادی
ترجمه: نسیم بنایی، آینده نگر/ اکونومیست
طی هفته‌های گذشته شاهد اتفاقات عجیبی در جهان بوده‌ایم از سیل گرفته تا آتشسوزی، گویی هیچ نقطه‌ای از زمین امن نیست. سیل در آلمان، همه‌چیز را ویران کرد. مناطقی از بریتانیا در آتش می‌سوزند. در چین، خودروها مانند ماهی‌های مرده روی آب شناورند و معلوم نیست سیل آن‌ها را با خود به کجا می‌برد. به نظر می‌رسد که تمامی نقاط جهان در معرض خطر است و اکنون هیچ نقطه‌ای از زمین، امن نیست.
انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال‌های گذشته، باعث شده دمای هوای زمین یک درجه سانتی‌گراد افزایش پیدا کند. به این ترتیب امروز نسبت به روزهای پیش از انقلاب صنعتی، یک درجه سانتی‌گراد گرم‌تر است. جو زمین کاملا به هم ریخته‌است. همین گرمایش زمین باعث شده که شاهد اتفاقات تلخ و بدی در جهان باشیم. رخدادهای شدیدی که مربوط به آب‌هواست، همگی زاییده همین تغییرات اقلیمی هستند. نکته اینجاست که انتشار گاز کربن هنوز متوقف نشده و بدون هیچ استراحتی، ادامه دارد. به این ترتیب پایانی بر این افزایش دما نیست.
متاسفانه، ۲۰۲۱ احتمالا یکی از سردترین سال‌ها در قرن ۲۱ خواهد بود. اگر دمای هوا ۳ درجه بیشتر از میانگین دمای هوا پیش از انقلاب صنعتی شود، این خطرات بیشتر هم خواهند شد. البته که طبق پیش‌بینی‌ها، زمین به سادگی می‌تواند به آن افزایش دما برسد. بارندگی‌ها تقریبا از میان خواهند رفت. باران‌های شدید در جنگل‌های آمازون، به مهی ساده تبدیل خواهند شد که کسی آن‌ها را احساس نخواهد کرد. زمین‌های کشاورزی نابود خواهند شد و دیگر کشاورزان نمی‌توانند به محصولات کشاورزی خود دست پیدا کنند. یخچال‌ها و تکه‌های یخیِ بزرگ همگی در حال ذوب شدن هستند. به این ترتیب شاهد از بین رفتن محل سکونت بسیاری از مردم در حاشیه رودها و دریاها خواهیم بود.
توافقی کم‌حاصل
شش سال پیش کشورها در پاریس دور هم جمع شدند و توافق کردند جلوی بروز کابوس بزرگ را برای زمین بگیرند. آن‌ها قول دادند با کنترل انتشار گاز کربن، بحران را کنترل کنند. آن‌ها قرار بود اقداماتی ضرب‌الاجلی را در دستور کار خود قرار دهند. در واقع هدف این بود که دمای هوا را پایین نگه دارند چرا که افزایش دما منجر به ذوب شدن کوه‌های یخی در قطب خواهد شد. در واقع اقدامات کاملا ضروری و واجب هستند.
اما حالا می‌دانیم که کاهش انتشار گاز کربن کافی نیست. باید سرمایه‌گذاری‌های کلانی صورت بگیرد تا جلوی تغییرات اقلیمی در سرتاسر جهان گرفته شود. خوشبختانه بسیاری از مردم این روزها خبرها را دنبال می‌کنند و می‌دانند تغییرات اقلیمی چقدر جدی است و زندگی‌شان را تهدید می‌کند. به همین خاطر است که می‌توان امید داشت نسبت به سرمایه‌گذاری در این زمینه واکنش مثبت نشان دهند. شرکت‌ها و بخش خصوصی هم در این زمینه باید وارد میدان شوند و به کنترل بحران کمک کنند. آن‌ها باید چشم‌های خود را به روی خطراتی که زمین را تهدید می‌کند، باز کنند.
برخی اقدامات را می‌توان به سادگی انجام داد. اما برخی دیگر به سرمایه‌گذاری و حمایت‌های مردمی نیاز دارند. کشورهای ثروتمند می‌توانند تا حدود زیادی از پسِ این ماجر بربیایند و بحران را کنترل کنند. اما در کشورهای فقیر، وضعیت کمی فرق دارد. به همین خاطر است که در توافق پاریس برای کشورهای کم‌درآمد و فقیر، سهم دیگری برای سرمایه‌گذاری‌ها در نظر گرفته شد.
یکی از نکات مهم این است که کشورهای ثروتمند هنوز به صورت جدی با بحران‌های ناشی از تغییرات اقلیمی مواجه نشده‌اند. برای مثال آمریکا هنوز به درستی با این پدیده مواجه نشده و در نتیجه احتمال دارد که مردم هنوز ضرورت رسیدگی به این امر را درک نکرده باشند. اما مقامات تلاش دارند این مسئله را به مردم تفهیم کنند که بحران جدی است و همه را درگیر خود می‌کند.
برخی افراد که هنوز برای زمین دلسوزی دارند، دست به کار شده‌اند و تلاش دارند با ابداعات خود زمین را نجات دهند. اما تا زمانی‌که همه مردم جهان در این زمینه اقدام نکنند و دست به کار نشوند، نمی‌توان انتظار بهبود داشت. واقعیت این است که بحران تغییرات اقلیمی باید برای همه مردم جهان قابل درک شود تا برای مقابله با آن اقدام کنند. آن‌ها باید ببینند که تغییرات اقلیمی با جهان چه می‌کند و بعد با همکاری یکدیگر، دست به اقداماتی سازنده بزنند.
