اتاق بازرگانی صنایع و معادن و کشاورزی

مشکل نقدینگی در صنایع پلاستیک از کجا آب می خورد؟

لازمه داشتن صنایع بزرگ در آینده تقویت صنایع کوچک و متوسط است. این درحالی است که کارخانه های ما در ایران کمتر از سه نسل ادامه پیدا می کند و پرونده آن ها در نسل دوم بسته می شود. مجموعه ای از کارخانه های کوچک و متوسط در کشور ما در صنعت پلاستیک فعالیت می کند که اگر مواد اولیه را با با روش ها و اندازه مرسوم در جهان به این شرکت ها برسانیم، به روند متوازنی در رشد آن خواهیم رسید. در چنددهه اخیر، به ویژه در یک دهه گذشته، بی نظمی های بسیاری را در عرضه مواد اولیه به این شرکت ها شاهد بوده ایم، به همین دلیل آن ها فرصت تولید کالا با قیمت های جهانی و عرضه آن را نداشتند. این صنعت و دیگر صنایع با سود ۱۸ درصد و چه بسا ۲۴ درصد تسهیلات بانکی دست و پنجه نرم می کند و به همین دلیل نقدینگی آن ها به طور مداوم رو به کاهش است. زمانی که نقدینگی شرکت ها کم شود، چه انتظاری درباره رشد آن داریم؟
در کشورهایی که به دنبال عرضه محصولات رقابتی اند، روند تامین ماده اولیه برای صنایع پلاستیک و پلیمر به رشد شرکت ها کمک می کند. شرکت سابیک یک شرکت تولیدکننده مواد شیمیایی در عربستان سعودی است. اگر این شرکت، ماده اولیه مورد نیاز یک تولیدکننده پلاستیک و پلیمر متوسط  در امارات متحده عربی را برای شش ماه تامین کند، آن فروشنده پس از فروش کالا و مصنوعات بدهی اش را به سابیک می پردازد. تولیدکنندگان ایرانی اما باید ماده اولیه را به طور نقد از پتروشیمی ها خریداری کنند و شش ماه تا یک سال طول می کشد تا پول ناشی از فروش محصول را از کارخانه های بزرگ متقاضی مثل خودروسازان یا حتی از بنکداران بگیرند. همین تاخیر در دریافت پول درحالیکه ماده اولیه را باید به طور نقد خرید، نقدینگی آن ها را تضعیف کرده است. برای تغییر این روند، باید بانک ها ال سی های شش ماهه تولیدکنندگان را تایید کنند و پتروشیمی ها هم به آن ها روی خوش نشان دهند. امروز بعید است تولیدکننده متوسطی را پیدا کند که بتواند بدون کاهش سود به دلیل  ارتباط از طریق کارگزاران با بورس کالا، ماده اولیه مورد نیازش را تامین کند بنابراین، از این مسیر هم نمی توان کالای قابل رقابت در جهان تولید کرد.

برچسب ها

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن