غلبه حاشیه ها بر متن تجارت
عباس آرگون
مشکلات واردکنندگان در کشور کم از صادرکنندگان ندارد. در غیاب دلارهای نفتی این انجام صادرات غیرنفتی است که ارز واردات را تامین می کند و تا زمانی که چالش های ارزی صادرات ادامه دارد، واردات هم دچار مشکل است. نکته دیگر، فرایند اداری و مقررات مربوط به واردات است که از مرحله ثبت سفارش تا تخصیص ارز و ترخیص کالا از گمرک را به هفت خانی برای فعال اقتصادی تبدیل کرده است.
در مرحله تخصیص ارز، دریافت ارز دولتی یا ۴۲۰۰ تومانی، به یک نحو دشوار است و ارز نیمایی به نحو دیگر. ارز دریافتی برای واردات کالا به طور معمول ارزی غیر از یورو و دلار است و تبدیل آن به ارز مورد نظر واردکننده هزینه هایی دارد که پای فعال اقتصادی است. برای خرید کالا از طرف های خارجی در غیاب ال سی باید از حواله استفاده کنیم و این یعنی باید پیش از تحویل کالا پول را پرداخت درحالیکه از کیفیت کالا و شیوه تحویل آن هم اطمینان نداریم. پس از تحویل کالا هم به سد ترخیص از گمرک بر می خوریم.
از دیگر گرفتاری های واردکنندگان مسئله ممنوعیت واردات کالاهای مشخص به بهانه تولید نمونه مشابه داخلی است. حمایت از تولید داخلی مطلوب همه فعالان اقتصادی است اما تصمیم گیری های دولت در ای باره مطابق با واقعیت نیست. گاه نمونه های داخل کمتر از یک سوم و یک چهارم از نیاز داخلی را تامین می کند و کسری بازار زمینه مشکلات بیشتر برای تولیدکنندگان پایین دستی را فراهم می کند. متاسفانه نگاه جامعی در بحث نیاز بازار، توان تولید و مدیریت واردات در بدنه دولت وجود ندارد و تصمیم گیری ها در خلاء و بدون مشورت با بخش خصوصی گرفته می شود. بحث های حاشیه ای انرژی بیشتری از فعال اقتصادی می گیرد تا متن تجارت. در این عرصه هر روز درگیر حاشیه ای هستیم چراکه تصمیم های مرتبط بدون مشورت با بازیگران اصلی تجارت در کشور گرفته و اجرا می شود.
