دورکار بودن یا نبودن؟ دیگر مسئله ای نیست

بحث  درباره دورکاری، تغییر فرهنگ محیط کار و چگونگی مدیریت گروهی که هر کدام در گوشه ای از شهر پای رایانه ها نشسته اند، هنوز در جریان است. با بروز سویه جدید ویروس کرونا، بسیاری از شرکت ها دوباره به شیوه دورکاری بازگشتند و حالا، آینده کار در جهان، دوباره در هاله ای از ابهام فرو رفته است.
الکس ویلهلم، روزنامه نگار در سایت تک کرانچ می نویسد، این روزها شرکت های بزرگ برای عبور از شرایط امروز در تردیدند، اما به نظر من، برنده این شرایط استارتاپ ها هستند. من با تعداد زیادی از موسسان استارتاپ ها از زمان همه گیری کرونا صحبت کردم. بیشتر آن ها با گروه های دورکار کار می کردند. بعضی از این استارتاپ ها  در دوره همه گیری کرونا ایجاد شدند و شاید دورکاری گروه در آن طبیعی به نظر برسد. اما توجه به دورکاری ورای این تعداد محدود از استارتاپ هاست.
فقط چند لحظه به بازار استارتاپ ها فکر کنید. در این بازار، افزایش سرمایه برای پرداخت اجاره دفتر به اندازه پرداخت پول برای خرید یک قفسه سرور عجیب است، آن هم  وقتی سرویس هایی مثل حافظه ابری آمازون وجود دارد. وقتی امروز کارها با وجود دورکاری گروه پیش می رود، چرا بخشی از سرمایه استارتاپ برای اجاره دفتر خرج شود؟ پرداخت هزینه برای اجاره دفاتر  از بودجه اولیه یا سرمایه ای که جذب شده، یکی از پرهزینه ترین مراحل کار برای استارتاپ ها در سراسر جهان است.
مسئله فقط اجاره دفتر نیست.  این روزها، به دلایل مختلف، بازار استعدادها به شدت محدود شده است. از هر کس که می پرسی در حال تلاش برای استخدام یک متخصص در حوزه یادگیری ماشین یا دیگر تخصص های فناوری است. فهرست بلندبالایی از استعدادهایی وجود دارد که استارتاپ ها آن را دنبال می کنند. بنابراین رقابت تنگاتنگی بین استارتاپ ها و شرکت ها برای جذب نیروهای متخصص جریان دارد. این رقابت برای شرکت های نوپا و تازه کار سخت تر است. شرکت های بزرگ هیچ گاه به سودآوری امروز نبوده اند بنابراین کمتر متخصصی دست رد به سینه آن ها می زند اما برای شرکت های جوان چه؟
بهترین راه برای این شرکت ها، پیشنهاد دورکاری به نیروهای با استعداد و متخصص است. هم چنین،  پیشنهاد دورکاری دوستانه برای شکار استعدادهایی که در شرکت های بزرگ فناوری کار می کنند هم موثر است. استعدادهایی که نمی خواهند از بین بروند.
این روزها تردیدی ندارم که بسیاری از تنش های ناشی از ارتباط منابع انسانی با گروه، با انعطافی که محیط کار در همه جا تجربه می کند، از بین رفته است. بسیاری از استارتاپ هایی که امروز با روش دورکاری محیط کار را می چرخانند، فردا به شرکت های بزرگی تبدیل می شوند که باز هم با اتکا به دورکاری، جریان کار را پیش می برند. هرچند هنوز شرکت ها درباره دورکار بودن نیروها یا بازگشت آن ها به دفاتری که با اجاره های بالا می گردد، تردید دارند، اما باید گفت، کار از کار گذشته است.  برنده این نبرد، استارتاپ های جوانند.