افزایش دستمزد پرقدرت
ترجمه: نسیم بنایی، آینده نگر/ اکونومیست
سال گذشته که کارکنان انبارهای آمازون در ایالت آلاباما با سازمان‌دهی خود قصد راه‌اندازی یک اتحادیه را داشتند که از طریق آن بتوانند حقوق بیشتری را برای دست کم ۵۸۰۰ کارمند همان منطقه به دست بیاورند، شاید این باور را نداشتند که بتوانند با این سرعت این مسیر را در مقیاسی بسیار گسترده‌تر طی کنند.
آمازون اعلام کرده است که از اواسط ماه می امسال دستمزد ساعتی بیش از ۵۰۰ هزار نفر از کارگران خود را افزایش دائمی خواهد داد. این افزایش دستمزدها قرار است از ۵۰ سنت تا ۳ دلار در هر ساعت باشند. تعداد ۵۰۰ هزار نفر در مقایسه با ۱.۳ میلیون کارگر آمازون عدد نسبتا بزرگی محسوب می‌شود و این شرکت اعلام کرده که بیش از ۱ میلیارد دلار به خاطر این افزایش دستمزدها سرمایه‌گذاری خواهد گرد. آمازون همچنین گفته است که قصد دارد برای ده‌ها هزار شغل در واحدهای عملیاتی خود در آمریکا نیرو استخدام کند.
آمازون در ماه مارس سال گذشته و در جریان شیوع ویروس کرونا، حقوق کارگران انبارها و ارسال محموله‌های خود را به خاطر افزایش تقاضا، ۲ دلار افزایش داده بود، اما این افزایش دستمزدها، موقتی بودند و از ماه می ۲۰۲۰ و با رسیدن تعداد فوتی‌های کرونایی آمریکا به ۱۰۰ هزار نفر حذف شدند. بد نیست بدانید که پاندمی ویروس کرونا از آن زمان تاکنون بیش از ۴۰۰ هزار نفر از مردم آمریکا را به کام مرگ کشانده است. آمازون این بار اعلام کرده است که افزایش دستمزدها دائمی خواهد بود؛ ضمن اینکه استخدامی‌های جدید نیز مشمول این افزایش‌ها خواهند شد.
خبر خوش برای همسایه‌ها
گرچه این خبر برای کارکنان آمازون بسیار خوش است، اما نیروی کار بنگاه‌های دیگر هم دلیلی برای شاد بودن پیدا کرده‌اند. یکی از مقالات اخیر منتشر شده در دانشگاه برکلی کالیفرنیا نشان می‌دهد که زمانی که یک شرکت بزرگ آمریکایی حقوق کارگران ساعتی خود را افزایش می‌دهد، معمولا این تاثیر بر روی دیگر کارفرماهای محلی هم سرریز می‌کند. در این مقاله با استفاده از یک پایگاه کاریابی آنلاین و داده‌های آن و یک وبسایت که مربوط به بررسی وضعیت کارفرماهاست، این نتیجه به دست آمد که طبق نموداری که مشاهده می‌کنید، زمانی که آمازون در اکتبر ۲۰۱۸ کف حقوق خود را به ساعتی ۱۵ دلار رساند، یعنی افزایشی تقریبا ۲۰ درصدی، کارفرمایان نزدیک به این کمپانی هم دستمزدهای آگهی شده خود را به طور میانگین ۴.۷ درصد افزایش دادند. نویسندگان این مقاله روندی مشابه را هم برای افزایش حقوق در والمارت، تارگت و کاستکو مشاهده کردند.
این تناسب‌ها نشان می‌دهند که بازار کار کارکرد همیشگی خود را ندارد. در یک بازار رقابتی که حاکم اصلی آن عرضه و تقاضا است، دستمزد تحت تاثیر بهره‌وری نهایی نیروی کار، یا خروجی اضافی تولید شده توسط نیروی کار اضافه، محاسبه می‌شود. هرگونه تغییر رویه از این دستمزد بازاری توسط آمازون یا هر کارفرمای دیگر روی دستمزد دیگران تاثیر نمی‌گذارد. این واقعیت که دیگر بنگاه‌ها به سیاست‌های دستمزدی آمازون و والمارت واکنش نشان می‌دهند، بیانگر این واقعیت است که کارفرمایان بزرگ دارای قدرتی انحصاری هستند که به آن‌ها این امکان را می‌دهد که دستمزدهای محلی را تعیین کنند.
در ماه گذشته این قدرت به نفع کارکنان مورد استفاده قرار گرفت و باعث خوشامد آن‌ها شد، اما چنین قدرتی در تعیین دستمزد می‌تواند برای پرداخت حقوقی کمتر از نرخ بازار رقابتی به کارگران هم استفاده شود. یکی از منابع اصلی این قدرت اصطکاک‌های موجود در بازار مانند هزینه‌های پیدا کردن شغلی جدید، موانع سر راه جابهجایی نیروی کار و تمرکز در بازار کار، می‌شود. قدرت انحصار، انحصار در تقاضا، می‌تواند بسیار سودده باشد و آمازون به وضوح در وضعیت مالی فوق‌العاده‌ای به سر می‌برد. این بنگاه در آخرین روزهای ماه آوریل گزارش داد که در ۳ماهه ابتدایی سال درآمدی ۱۰۸ میلیارد دلاری و سودی ۸.۱ میلیارد دلاری کرده و با این کار از انتظارات تحلیل‌گران هم به شدت سبقت گرفته‌است. سود مربوط به ۱۲ماهه‌ای که به ماه مارس ختم می‌شد هم ۲۶.۹ میلیارد دلار بود که بیش از ۳ سال اخیر روی هم بود.
