استارتاپ استودیو چه می کند؟

شکل چابک و کم هزینه تری برای کسب وکار در یک دهه اخیر ایجاد شده که آن را با نام استارتاپ می شناسیم. قرار است در استارتاپ ها کارها سریع تر از آنچه فکر می کنیم، انجام شود. اکوسیستم استارت آپی صرفا شامل صاحبان ایده، تیم های فنی و  استارت آپ های کوچک و بزرگ نیست. مجموعه های حامی در اکوسیستم ها زمینه ساز افزایش کمی و کیفی شرکت های استارتاپی اند. استارت آپ استودیوها یکی از این حامیان به شمار می روند. این مجموعه ها نه صندوق سرمایه گذاری اند و نه شتاب دهنده.
استارت آپ استودیوها را کارخانه استارتاپ هم می دانند. مجموعه ای که ایده ها را بررسی و از دل آن ها استارتاپ خلق می کند. بنابراین می تواند استارتاپ استودیوها را کارآفرینِ کارآفرینان دانست. برای اولین بار،  در سال ۱۹۹۶، یک انکوباتور توسط بیل گراس شکل گرفت که کارکردی مشابه استارتاپ استودیوها داشت. پس از آن، از سال ۲۰۰۶ به این سو، تعداد استارتاپ استودیوها در اکوسیستم های استارتاپی جهان رشد کرد.
استارت آپ استودیوها با شتاب دهنده ها و انکوباتورها از نظر تامین زمینه های رشد ایده متفاوتند. شتاب دهنده ها، به تامین سرمایه استارت آپ ها کمک می کنند. در انکوباتورها خبری از جذب سرمایه نیست و امکانات فیزیکی و منابع غیر مالی برای  استارت اپ ها فراهم است. در انکوباتورها صاحبان ایده به نیروی کار، منابع و تجربیات دیگر بنیانگذاران دسترسی پیدا می کنند. اما استودیوها، برخلاف انکوباتورها و شتاب دهنده ها، در زمینه ایده کار می کنند. آن ها ایده های خود را پروش می دهند و به مرحله ایجاد استارت آپ می رسانند و تا زمان عرضه اولیه سهام، از آن حمایت می کنند. در استودیوها سرمایه فراهم است و آن ها از تخصص گروهی برای به ثمر رساندن ایده ها استفاده می کنند. درواقع استارت آپ استودیوها محلی برای حمایت از صاحبان استارتاپ ها نیست بلکه جایی برای صاحبان ایده است.  
هلثیو، نکسترا، یونسکو و فکتودیو و پایرتس از جمله استارت آپ استودیوهای ایرانی است که عملکردی متفاوت از شتاب دهنده ها و انکوباتورها در اکوسیستم استارت آپی ایران دارد.