آسیب های آموزش آنلاین چطور کاهش پیدا می کند؟

کرونا چالشی بی سابقه برای سیستم های آموزش رسمی در همه کشورها بود  و هم چنان ادامه دارد.  با وجود توسعه واکسیناسیون، بروز  سویه های دیگر این بیماری، تمدید دورکاری ها و تعطیلی کلاس ها را به همراه دارد. براساس گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۲۰، گسترش کووید-۱۹، ۹۴ درصد از فضاهای یادگیری را تحت تاثیر قرار داد.  هرچند آموزش های مجازی در این دوره رایج شد اما در بسیاری از کشورها مثل فرانسه، آلمان، ایتالیا، بریتانیا و آمریکا ۶۰ درصد از والدین موفق نشدند جایگزینی برای مدارس و مراکز مراقبت های روزانه پیدا کنند. پیامدهای اقتصادی فوری در تعطیلی سیستم های آموزش رسمی  کمتر ملموس است اما در طولانی مدت،  کاهش بهره وری آموزش توسعه انسانی کشورها را تهدید می کند.
تجربه کشورها
اندونزی
در اندونزی برای آموزش از راه دور، طرح «مدرسه در خانه» اجرا شد. به این ترتیب که فرایند یادگیری از مدرسه به خانه منتقل شده است. در این طرح یادگیری بر مبنای تعامل مستقیم بین دانش آموز و معلم در بسترهای آنلاین است و از فرم های آنلاین مثل کنفرانس و چت استفاده می شود. دولت اندونزی به تازگی آیین نامه ای صادر کرده تا بودجه عملیاتی مدارس برای خرید بسته های داده افزایش پیدا کند چراکه مدارس در این کشور هنوز نمی توانند به طور کامل طرح مدرسه در خانه را اجرا کنند. آنتن دهی نامناسب از موانع اجرای این طرح است. در این طرح همکاری بین معلمان و والدین در مدارس ابتدایی برای اجرای یادگیری آنلاین ضروری است و نباید والدین تصور کنند فقط پشتیبانی سخت افزاری از فرزندان مثل تهیه تلفن همراه یا لپ تاپ کافی است. در این طرح مشارکت والدین و فعال بودن دانش آموزان، تجربه تدریس آنلاین در معلمان و درک آن ها از فناوری اطلاعات و ارتباطات چالش برانگیز بوده است.
آلمان
تجربه آلمان نشان می دهد معلمانی که از پیش منابع نرم افزاری را در اختیار داشته و با تدریس با آن ها آشنا بودند، عملکرد بهتری را ثبت کردند. معلمانی که در آزمون آنلاین استاندارد عملکرد بهتری داشتند گزارش دادند در حین تعطیلی مدرسه، ارتباط خود را با دانش آموز حفظ کرده و تدریس انطباقی آنلاین را بیشتر انجام دادند. یک نظر سنجی در این کشور که توسط اتحادیه آموزش آلمان انجام شده نشان می دهد به طور تقریبی ۹۸ درصد از معلمان در این کشور از رسانه های ارتباطی دیجیتال برای انجام کارهای غیر از آموزش استفاده می کردند. این نشان می دهد تا زمانی که دستگاه های دیجیتالی مثل تلفن های همراه در دسترس دانش آموزان و والدین آن ها بوده، برقراری ارتباط به طور کلی امکان پذیر بوده است.
چین
چین، که زودتر از دیگر کشورها با همه گیری کرونا درگیر شد، مدارس را تعطیل اما یادگیری دانش آموزان به طور آنلاین را برقرار کرد. شکل گیری گروه های والدین در نرم افزارهایی مثل وی چت، دسته بندی وظایف یادگیری در هر روز و آموزش دانش آموزان در مورد روش های مطالعه در منزل، تعامل از راه دور معلمان و والدین، ارائه دانش پیشگیری از اپیدمی، تهیه تمرین های دانش آموزان و سمینارهای تدریس  و ارائه گزارش هفتگی کار به مدیران از اقدامات چین در این دوره بوده است.
استرالیا
استرالیا در دوره همه گیری کرونا بر تقویت اقتصادی افراد آسیب پذیر تمرکز کرد. طرح این کشور برای آموزش همگانی، یادگیری در خانه نام دارد. تجربه استرالیا نشان می دهد دانش آموزان با سوابق اقتصادی و اجتماعی پایین بیشتر در معرض آسیب دیدن از همه گیری کرونا و اثر آن  توسعه انسانی اند. هم چنین تعطیلی مدارس خطر نابرابری های آموزشی را بیشتر کرده که نتایج منفی اجتماعی و عاطفی و رفتاری را در پی دارد.
پژوهشگران با توجه به تجربه این کشورها توصیه کردند سطح سواد و دانش دیجیتال والدین و معلمان برای بهبود عملکرد آن ها در تحصیل دانش آموزان افزایش پیا کند. توجه بیشتر بر نقش والدین در دوره همه گیری کرونا برای افزایش بهره وری دانش آموزان در دوره تحصیل، آموزش والدین با نرم افزارهای مربوط و چگونگی ارتباط گرفتن والدین و معلمان، از راهکارهایی است که در این باره توصیه شده است.